نظریه تمرین:

روش تدریس توضیحی علاوه بر توضیحات معلم نیاز به تمرین دارد. برای ارائه تمرین یا استفاده از تمرین باید به شش اصل را رعایت کنیم. این اصول از نظریه تمرین استخراج شده است و به شرح زیر است:

اصل اول، « شکل دهی » است؛ منظور همان پدید آوری مهارت در یاد گیرنده است. معلم با رعایت اصل شکل دهی، کمک هایی را در سطوح گوناگون ارائه می دهد. این کمک ها ممکن است از یاری کامل معلم تا انجام نیمه مستقل و مستقل تمرین متغیر باشد. معلم این کمک ها را تا زمانی ادامه میدهد که دانش آموزان خود ، توانایی عهده دار شدن انجام دادن تمرین را بپذیرد.

اصل دوم، « طول مدت تمرین » است. پژوهش ها نشان داده اند هر اندازه تمرین یاد گیرنده بیشتر باشد بر میزان یاد دادی او افزوده می شود. به عبارت دیگر با تمرین زیاد فراموشی به حداقل میرسد. باید توجه شود که محدوده های زمانی کوتاه برای تمرین، مفیدتر از محدوده های زمانی بلند است. خوب است که تمرین در حدود 5 تا 10 دقیقه صورت گیرد و همچنین در طول چند روز استمرار داشته باشد. برای این منظور استفاده از تکالیف منزل مفید به نظر می رسد. این دیدگاه برای دانش آموزان دوره ابتدایی بسیار مطلوب است. برای دانش آموزان دوره راهنمایی میتوان از محدوده های زمانی 30 تا 40 دقیقه ای استفاده کرد و اگر فاصله تمرین ها در این دوره بیشتر باشد اثرگذاری بالاتری دارد.

اصل سوم، « بازبینی » است. بر اساس این اصل باید از بروز خطا در مراحل اولیه تمرین جلوگیری شود. زیرا همراه بودن تمرین با اشتباه امکان دارد سبب مزاحمت برای یادگیری های آینده شود. برای جلوگیری از تثبیت خطا در ذهن یادگیرنده، باید بازخورد اصلاحی داده شود.ارائه بازخورد های اصلاحی فوری، یعنی دادن آگاهی درباره نحوه عملکرد و چگونگی تصحیح خطا به یادگیرنده در از بین بردن سوء درک و فهم اولیه یاری می کند.

اصل چهارم، « سطح درستی » تمرین است.