همه دانش آموزان نسبت به تبعیضی که ممکن است در حق آنها روا داشته شود واکنش نشان میدهند«در دل کوچکشان صدها بار مراسم اعدام و خاک سپاری ما را با سایر متعلقات به جای می آورند. نه من هنوز جوونم!» آنها و عبدا اصلا نمی خواهند که به فرد یا افرادی در کلاس توجه بیشتری نشان داده شود، و اگر این اتفاق بیفتد و ادامه پیدا کند باعث ایجاد حس سرخوردگی، حسادت و نفرت در دانش آموزان می شود.
با توجه به این موارد ما معلمان باید با دقت بیشتری رفتارمان را نسبت به دانش آموزان تنظیم کنیم و به همه آنها توجه یکسانی نشان دهیم و در هیچ مورد بین آنها تبعیض قائل نشویم. «ولی این خیلی سخته ؟ یه کم تلاش کن ! من می دونم تو میتونی!!»
موارد زیادی پیش می آید که چون یک دانش آموز دارای نقص عضو است یا از لحاظ ظاهری زیاد دل چسب نیست معلم بدون هیچ تحقیقی او را یک آدم بدرد نخور حساب می کند که هوش کمی دارد تلقی می کند و در نتیجه به او توجه کمتری نشان می دهد، در حالی که ممکن است این شخص از برخوردار باشد (نمونه های زیادی در این مورد وجود دارد.)
