بازی های به برانگیزانه :

در این نوع بازی ها درک و حس کردن آگاهانه ویژگی های جسمانی خود، کمک می کند تا نیرو های متمرکز، خلاق اجتماعی، توان شکوفایی بیابند. «به برانگیزی» یک روش پرورش شخصیت است و زمینه تقویت خود آگاهی و روند خودشناسی کودک را فراهم می کند. چنانچه مفهوم «به برانگیزی» را توصیف حالتی بدانیم، گویی توصیف چگونگی برانگیختگی مدنظر است، برانگیختگی سنجیده و در بهترین وجه ممکن، جسم و روح و حتی احساسات را با استراحت و اختلال زدایی به تعادل می رساند، و جسم و روح برای درک و کارکردی بزرگ، توانا می شوند.

به برانگیزی، دارویی سودمند است که کودک زیر فشار، آشفته و همچنین گوشه گیر، وحشت زده و بی انگیزه را دوباره به برانگیختگی خوشایندی رهنمون کند. تمرین های پیشنهاد شده در این بخش جزء روش های به برانگیزی نابی که مربیان ویژه و آموزش دیده آنها را به کار می گیرند، نمی باشد. اینکه هر مربی بتواند بدون تفکر، در کار روزانه خود تأثیر گذار باشد، یک به برانگیزی مبتنی بر عمل است. انجام منظم و مرتب تمرین های به برانگیزی، به تساوی برانگیختگی در کودکان را می شوند. از این رو، توانایی احساسی آنها را بهبود می بخشد.

بازی نوار لاستیکی :

هدف: احساس تک تک اعضای بدن از راه فعالیت شدید و هدفمند با استراحتی هدف دار، برطرف کردن گرفتگی عضلات.

شیوه اجرا: بچه ها با پاهای کاملا باز می ایستند و کف پاهای آنها در تماس مستقیم با کف زمین است. سپس بر روی بدن خود متمرکز می کنند در جهات مختلف خم شده و خود را می کشند. برای این کار، البته با توجه به راهنمایی های بزرگتر ها، تک تک اعضای بدن نظیر؛ بازوها، انگشتها، پاها، زانو ها، و در نهایت تمام بدن را می کشند. در طول بازی، بدن باید همواره شل باشد.

با زی بزرگ راه :

هدف: تماس با توپ را حفظ کردن؛ آشنایی با حد و مرز بدن خود با حساس کردن پوست به متحرک های بیرونی.

شیوه اجرا :بچه ها یک توپ تنیس را بین کف یک دست و بدن کودک قرار می دهیم و از کودک می خواهیم با کف همان یک دست و در حالتی که توپ با بدن در حال تماس است، توپ را روی تمام سطح بدن راه ببرد و اگر توپ به زمین افتاد بازی کننده می سوزد و باید دانش آموز دیگری این کار را انجام بدهد. البته اگر توپ به اندازه کافی داشته باشیم دانش آموزان را به چند گروه تقسیم می کنیم و به هر گروه یک توپ می دهیم و از آنها می خواهیم با رعایت قانون بازی به صورت گروهی بازی کنند.

بازی یکی بودن با .... :

هدف: احساس آگاهانه، برخوردی آگاهانه با تک تک اعضای بدن و عضلات، برطرف کردن گرفتگی عضلات، تمرکز بر روی تنفس.

شیوه اجرا : بچه ها بر روی یک زیر انداز دراز می کشند و توجه خود را بر روی اعضای جداگانه ای که نام برده می شوند معطوف می کنند ( شانه ها، دست ها و ... ). اکنون این اعضا با فشار دادن عضو مربوط به زیر انداز بیشتر احساس می شوند و این فشار به گونه ای است که گویی عضو نام برده شده با زیر انداز یکی است.

روش های پیشنهادی : تمرکز بر روی تک تک اعضا صورت می گیرد و این اعضا آگاهانه کشیده و سپس شل می شوند. نفس، در هنگام کشیدن نگه داشته می شود و در هنگام استراحت، دوباره رها می گردد.

بازی ماساژ سر :

هدف: شل کردن عضلات، شناخت بدن خود ( جاهای نرم و سخت )، خودشناسی، رهایی از ترس ناشی از تماس با دیگران .

شیوه اجرا : بچه ها روی یک زیر انداز می نشینند و با یک یا دو دست مشت کرده، به بدن خود ضربه می زنند.

بازی راه رفتن سوسکی :

هدف : شل کردن عضلات، شناخت تحرک پذیری خود

شیوه اجرا : بچه ها به پشت دراز می کشند و دست و پای خود را تکان داده و بازو و زانوها را آزادانه در هوا حرکت می دهند. پس از یک جنب و جوش شدید راحت به پشت دراز می کشند و استراحت می کنند.

بازی ساعت پاندولی:

هدف : خود را حس کردن؛ تمدد اعصاب با تحرک

شیوه اجرا : بچه ها با پاهای باز محکم روی زمین می ایستند و در حالی که بالا تنه خود را راست نگه داشته اند، اکنون خیلی آهسته تا جایی که می توانند بالا تنه خود را مانند پاندول به جلو و عقب حرکت می دهند. زمانی که ریتم پاندول را شناختید، چشم ها را ببندید و با بدنی شل و رها به حرکت پاندولی خود ادامه دهید پس از مدتی، به آرامی حرکت خود را متوقف کنید. مدت کوتاهی در همین حالت بایستید. آن چه را در بدنشان رخ می دهد حس کنند.

بازی حس کردن دست ها :

هدف : احساس آگاهانه بدن خود؛ آموزش حس لامسه، با تمرین توانایی تمرکز و توانایی خود برای انجام دادن کارهای غیر معمولی.

شیوه اجرا : بچه ها نشسته یا می ایستند و کف دست ها را بدون فشار بر روی هم می گذارند. چشمها را می بندند و تک تک انگشتان و دست را آگاهانه و با دقت حس می کنند. در همین حالت باقی مانده و آن چه را روی می دهد، با دقت احساس می کنند. آنها به چیزهایی که به آرامی در حال رخ دادن است، توجه می کنند ( ظهور گرما و واکنش های دیگر). این احساس تا زمانی که تحمل آن را داشته باشند، برای آنها قابل درک است.

بازی تماس با اشیا :

هدف : تقویت حس جنبشی – لامسه ای، با تمرکز به آرامش رسیدن در مرکز دایره اشیای چندی مانند: توپ تنیس، جارو، کتاب، سنگ، چوب و ... گذاشته می شود.

شیوه اجرا : هر یک از بچه ها بر روی اشیای مرکز دایره تمرکز می کند، چشم ها را می بندند، یکی از اشیا را بر میدارند و با انگشتان ، آن را دقیقا لمس می کنند. شکل اندازه و چگونگی آن، آگاهانه درک می شود. اشیا را می توان چندین بار عوض کرد.

روش های پیشنهادی : اشیا را می توان با پا یا کمر نیز لمس کرد.

فقر ==> کمبود دانش ==> اختلالات روانی
می خواهم یک واقعه تلخ را که خودم شاهد آن بودم برایتان شرح دهم .
این هفته به یک روستا در حوالی شهر برای بازدید از مدرسه ابتدایی آن رفتیم.این مدرسه هفت دانش آموز در چهار پایه داشت، یعنی یک کلاس چهار پایه و بس.
ماجرا از این جا شروع شد که با دیگر افراد گروه در حیاط مدرسه بودیم. سه تا از دانش آموزان در حیاط بودند. یکی از آنها درس هایش ضعیف بود و اسمش الف (به دلیل حفظ آبرو اسم اصلی او را نمی آورم) بود. دو دانش آموز دیگر مدام سعی در تحقیر الف داشتند و می گفتند که او هیچ درسی را یاد ندارد و همیشه با مادرش در جنگ است و مادرش را اذیت می کند (الف فقط کودکی ده ساله بود)، ما هم که دیدیم الف زیادی تحقیر می شود، هر کاری کردیم که در او ایجاد انگیزه کنیم و او را اصلاح کنیم در همین احوال یکی از دانش آموزان به من و یکی از دوستانم اشاره کرد و گفت که من شما را جایی دیدم، گفتیم کجا، گفت شما را در فلان پارک دیده ام چون من آنجا آدامس می فروشم. با کمی فکر او را به یاد آوردیم و کلی متأسّف شدیم. شب در مورد این قضایا فکر می کردم که ناگهان دانش آموز الف را شناختم، اینجا بود که قلبم آتش گرفت و برایش گریست ولی چه فایده. آری او کودکی بود که علاوه بر اینکه در پارک آدامس می فروخت، در جاهای مختلف از جمله در ترمینال و جلوی درب مسجد جامع شهر او را دیده بودم که گدایی می کرد.
آری چقدر غم انگیز است کودک ده ساله ای از شدت فقر به درسش نرسد که هیچ مادرش را اذیت کند و حتی دست به گدایی بزند. آن هم .................
می خواهم بگویم آیا هیچ حمایت کننده ای و هیچ سازمانی در این کشور نیست که به داد این الف ها برسد؟
چطور باید از او انتظار آینده ساز بودن و صالح بودن داشته باشیم؟