اول اینکه برخی اختلالات عصبی موجب نارساییهای رفتاری و یادگیری می شود ؛ دوم ، تحرک بیش از حد در توجه ، و در نتیجه در یادگیری اثر می گذارد ؛ و سوم آنکه بی اختیاری در یادگیری تداخل می کند . همچنین عقلانی است که گمان بریم کودک احتمالاً در شبکه ای از تارهای به هم تنیده مشکلات یادگیری ، الگوهای رفتاری که اثرهای متقابلی بر یکدیگر می گذارند ، اسیر شود و این مسأله پیامدهای منفی چون واکنش دیگران و خود شناسی ناقص به بار می آورد .
بیش فعالی کودکان :
کودکان بیش فعال همانطور که از این عنوان بر می آید ، بسیار پر تحرک اند و نمی توانند یک جا آرام بنشینند . آنها اضافه بر ناآرامی بسیار زیاد ، نوعی اضطرار و اجبار برای خرابکاری نیز دارند . آنان اشیا را می شکنند یا پرتاب می کنند . همچنین کنجکاوی بسیار از خود نشان می دهند و نه تنها اسباب بازیهایشان را خراب می کنند بلکه اشیا و وسایل منزل را نیز دستکاری و خراب می کنند . کارهای خطرناک را دوست دارند و ابداً احساس خطر نمی کنند بنابراین رفتارهایی بی ممابا از آنها سر می زند .
برخی از بزرگسالان آنها را افرادی بی باک و شجاع تصور می کنند ؛ در حالیکه این رفتارهای بی مهابا نشانگر این واقعیت است که احساس خطر واقعی – که یک احساس طبیعی است و بایستی در کودکان وجود داشته باشد – در این بچه ها وجود ندارد . بازیهای خطرناک ، از جمله بازی با کبریت ، و علاقه به وسایلی چون کارد و چاقو نشانه های دیگری از گرایش ها و رفتارهای غیر طبیعی این بچه ها است .
این کودکان آچار پیچ گوشتی را داخل پریز برق می کنند ؛ اشیا و وسایلی را که متعلق به خودشان نیست بر می دارند ؛ تمایل بسیاری به کشیدن سیگار دارند ( ته سیگارها را بر می دارند و علاقه به کشیدن آنها دارند ) و همچنین گرایش به دروغگویی در آنان بسیار بالاست و اغلب دروغ می گویند . به علاوه آنان تمایل به ارتباط با کودکان و نوجوانان بزرگتر از خود دارند . اغلب دوستانی بزرگتر از خود انتخاب می کنند و از مصاحبت با نوجوانان لذت می برند .
بسیار مایلند در صحبتها و فعالیتهای آنان شرکت کنند و همچنین گرایش به کارهای خلاف از جمله دزدی در آنها بسیار زیاد است .
به نظر می رسد این کودکان زودتر از حد معمول چشم و گوششان باز می شود و به کنجکاوی بسیار زیاد دچار می شوند . مرز تشخیص این کودکان با بچه های بازیگوش که طبیعی هستند در این است که کودکان سالم و بازیگوش ، فعالیت زیاد باعث کاهش بازده کودک نمی شود به عبارت دیگر کودک در کنار فعالیت زیاد جسمی ، در تحصیل و روابط اجتماعی خود ، فرد موفقی است ، اما در کودکان مبتلا به بیش فعالی در کنار فعالیت زیاد ، اختلالات رفتاری و اختلال تحصیلی و بعضاً اختلالات سلوک نظیر پرخاشگری دیده می شود . بنابراین در واقع مرز تشخیص برای این کودکان ایجاد اختلال در عملکردهاست نه میزان فعالیت آنها .
