جستجو برای کشف علل بیش فعالی ، ما را عوامل بسیاری رهنمون می سازد . در این جا به برخی از یافته هایی که بیشتر از بقیه اهمیت دارند اشاره می کنیم .
وراثت :
تعداد والدینی که همراه با کودک پر تحرکشان به درمانگاهها می آیند ، و اظهار می دارند رفتار فرزندشان در دیگر اعضای خانواده نیز وجود دارد کم نیست . برای مثال ، یکی از دست اندرکاران ، اخیراً با مادری گفتگو داشت که می گفت بسیاری از پسر عموهای پسر بیش فعال او نیز مانند او هستند. این مادر گمان داشت که وراثت دلیل اصلی این مسأله است . هر چند ممکن است مشاهدات این مادر بواقع صحیح باشد ، اما تنها تحقیقات کنترل شده می تواند نقش وراثت و عوامل محیطی خانواده را در تحرک بیش از حد روشن کند .
شواهد آزمایش نشان می دهد که وراثت می تواند در بیش فعالی مؤثر باشد . در آغاز احتمال آن می رود که اساس ارزیابی کودکان عادی ، میزان فعالیتشان باشد . ویلرمان ( 1973) با استفاده از مقیاس فعالیت « وری – ویس – پیترز » پی برد که مادران کودکان دوقلوی یک تخمکی شباهت بیشتری میان کودکان خود می یابند تا مادران کودکان دوقلوی دو تخمکی .
این موضوع روشن می سازد که امکان دارد بیش فعالی ، به لحاظ اثرات ژنتیکی بروز کند . در بررسی دیگری که از چهار جفت دوقلوی یک تخمکی به عمل آمد ، روشن شد که هر دو کودک دوقلو به سندرم تحرک بیش از حد دچار بودند در حالیکه این نتیجه در تنها یک جفت از شش جفت دوقلوی دو تخمکی مورد مطالعه دیده شد . نشانه های گردآوری شده از مطالعه های مربوط به فرزند خواندگی فرضیه ژنتیکی را تأیید می کند ، اما باید گفت که روش بکار رفته در این مطالعه ها چندان مورد قبول نیست .
