مشکلات مربوط به هنگام تولد در چندین مطالعه مورد بررسی قرار گرفته است . راس و ویلهام ، بررسیهایی را که بر روی جمعیتهای وسیع به عمل آمده است ، مرور کرد و نتیجه گرفته اند کخ میان کودکان گروه کنترل و کودکان بیش فعال در عوامل مربوط به هنگام تولد تفاوتهایی گزارش شده است . در عین حال ، قضاوتها برای پیش بینی مسائل رفتاری کم و محدودند .
برای مثال ، پروژه ی سازمان یافته ی مؤسسه ملی بیماری ها و حمله های عصبی درباره ی چندین هزار بارداری مطالعه ای را آغاز کرد و تا هنگامی که کودکان به 7 سالگی رسیدند آن را دنبال کرد .
میان بیش فعالی که در درمانگاه مورد ارزیابی و قضاوت قرار گرفت و عوامل مربوط به هنگام تولد برخی رابطه های ضعیف پیدا شد . در عین حال ، هیچ یک از عوامل مربوط به هنگام تولد شانس بیش فعالی را بیشتر از 5 درصد افزایش نمی داد . در تحقیق دراز مدت ورنر از یک هزار کودک اهل کویی ( جزیره ای در شمال غرب هاوایی ) هیچ رابطه ای میان عوامل پیش از تولد، هنگام تولد ، و بلافاصله پس از تولد ، و ارزیابیهای معلمان از کودکان بیش فعال مشاهده نشد .
نتیجه ای که راس و ویلهام می گیرند همان نتیجه ای است که دیگران به آن دست یافته اند .
چندین دهه است که پژوهشگران این فرضیه را ارائه داده اند که نقص کار دستگاه عصبی موجب بیش فعالی می شود . قطع نظر از مکانیزم بخصوص مورد بحث ، اکثر پیشنهادها بر این باور استوار است که در تحریک پذیری دستگاه مرکزی اعصاب ، اختلالی وجود دارد . همچنین گمان بر این است که تحریک پذیری دستگاه مرکزی اعصاب ، احتمالاٌ با فعالیت حرکتی خیلی زیاد ، و نیز نارسایی توجه توأم است . افزون بر آن داروهای محرک که در مورد برخی کودکان بیش فعال مفید است ، بر برخی انتقال دهنده های عصبی اثراتی می گذارد که به نوبه ی خود با میزان تحریک پذیری در رابطه است .
جالب آنکه تحریک پذیری کمتر از حد معمول هر دو گزارش شده است .
