رابطه میان پژوهش و عمل تربیتی : (مهر محمدی 1379 )
1 برداشت نخست و راه حل های پیشنهادی:
نخستین برداشت از مساله جدایی میان پژوهش های آموزشی و تربیتی با عمل تربیتی است که معلمان، یعنی کارگزاران اصلی تعلیم و تربیت، آن طور که باید و شاید از نتایج پژوهش های به عمل آمده آگاهی ندارند یا در جریان تدریس خود از آن بهره نمی برند.
از جمله راه کارهای عملی برای آشنا کردن معلمان با این منبع از دانش حرفه ای و تلاش برای حل مساله جدایی پژوهش ازجریان عمل که در این چارچوب توصیه می شود، انتشار گزارش پژوهش های انجام شده به صورت مختصر و هم چنین عاری از اصطلاحات تخصصی و غیر قابل فهم برای معلمان است.راه کار دیگر، برگزاری کلاس های آموزشی ضمن خدمت و انتقال یافته های پژوهشی از مجرای چنین برنامه هایی به معلمان و مربیان است.
2 برداشت دوم و راه حل های پیشنهادی:
دومین برداشت از ماهیت مساله جدایی میان پژوهش های آموزشی و تربیتی از عمل تعلیم و تربیت معرف این نگرانی است که معلمان با جریان تدریس خود به عنوان یک فرایند پژوهشی برخورد نمی کنند.
انتظار پژوهشگری از معلمان به معنای انتظار برخورداری آنان از مهارت های پژوهشی آکادمیک نیست ضروری
می نماید اجمالاً، قابلیت پژوهندگی را در معلمی متبلور می یابیم که به مدد ظرفیت هایی مانند تجربه، بصیرت و ژرفانگری نسبت به بدین ترتیب، معلم درگیر یک جریان پژوهشی شده که طی آن فرضیه یا فرضیه هایی در کلاس درس به محک زده می شود تا صحت و سقم آن مشخص شود.
در دست یابی به فرضیه یا راه حل احتمالی برای مساله ادراک شده، معلم ممکن است علاوه بر منابع و ظرفیت های درونی خود به نتایج یافته های پژوهشی نیز نظر افکند. قابلیت کاربرد آنها را در موقعیت و شرایط خاص کلاس درس خود آزمون نماید.
نوشته شده در شنبه 88/9/28ساعت 11:5 عصر توسط محمدمهدی میرزائی
نظرات دیگران()
