امکان تأثیر متغییرهای محیطی در به وجود آمدن بیش فعالی مورد بررسی قرار گرفته است . یکی از متغییرها میزان سربی است که وارد بدن می شود . در این مورد که تماس بدن با سرب می تواند موجب کما ، حمله ، عقب ماندگی ذهنی ، و حتی مرگ شود تردیدی نیست . حیواناتی که بطور تدریجی در مجاورت سرب قرار گرفتند ، و کودکانی که در تماس با مقادیر بی خطر سرب قرار داشتند ، دچار فعالیت حرکتی غیر عادی ، تحریک پذیری ، مشکلات یادگیری و نظایر اینها شدند .
پرسشی که در حال حاضر وجود دارد این است که آیا تماس با مقدار سرب کم در دراز مدت نیز می تواند اثرات سوء روی کودک بگذارد .... به دلایل آشکار نمی توان با سرب تماس بسیار داشت . از این رو باید رسیدگی به پرسش بالا را از راه های غیر مستقیم پی گرفت . در چندین مطالعه کودکانی که تصور می شد در محیطی آلوده به سرب زندگی می کنند ، یا آنها که به نوعی میزان سرب خونشان بالا نشان می داد با گروه دیگری که هیچ یک از این ویژگی ها را نداشتند مقایسه شدند .
با ارزیابی های روانی ، عصبی و بالینی بطور کلی نشانه های زیادی از اثرات مجاورت با سرب پیدا نشد . در عین حال برخی گزارشها حاکی بود که فعالیت بیش از حد و نیز اختلالهایی در حرکتهای ظریف دیده شده است . دیوید و همکارانش نشان دادند کودکان بیش فعالی که با عامل کاهش دهنده ی سرب در خون ، تحت درمان قرار گرفتند ، قدری بهبودی یافتند .
به دلیل مسائل حل نشده در این زمینه ، مشکل می توان از تحقیقاتی که در این باره به عمل آمده است به نتایج مطلوبی دست یافت . برای مثال سن در مجاورت با سرب می تواند مهم باشد ، اما در برخی از مطالعه ها چنین چیزی پیدا نیست . بررسی ها همچنین در میزان سربی که مضر تشخیص داده می شود نیز با یکدیگر تفاوت دارند . با وجود این ، نیدل مان و همکارانش در یک بررسی مؤثر میزان سرب را در عاج دندان اندازه گیری کردند .
کودکان 5 تا 7 ساله ای که به مدارس عادی می رفتند ، زمانی که دندانهایشان می افتاد ، آنها را هدیه کردند . این کودکان بر حسب میزان تماسشان با سرب به دو گروه تماسی زیاد و تماس کم تقسیم شدند . سپس با بررسی پیشینه ی اجتماعی ، بررسی های روانی عصبی ، و طبّی گزارشهای والدین و ارزیابی معلمان اطلاعات بسیاری درباره ی آنان گرد آوری شد .
کودکانی که سرب بیشتری در دندانهایشان داشتند ، در مقایسه با کودکانی که سرب دندانهایشان کم بود ، در آزمونهای هوشی ، زبان ، توجه ، عملکرد ضعیف تری داشتند . افزون بر آن زمانیکه معلمانشان آنان را از نظر حواس پرتی ، بی اختیاری و پی گیری توالی جهت ارزیابی کردند این کودکان نسبت به بقیّه مشکلات بیشتری داشتند . بدین ترتیب پیداست که تحقیقات بیشتری در این زمینه ضروری است . حتی محدود کردن رنگهای سرب دار نمی تواند کودک را در جوامع صنعتی از خطر سرب حاصل از کارخانه ها و اتومبیلها و رنگهای موجود در ساختمانهای قدیمی در امان بدارد .
عامل دیگر ، گرچه با اهمیت کمتر ، روشنایی لامپ های مهتابی است که به عنوان یکی از علل بوجود آورنده ی بیش فعالی به آن توجه شده است ، در پی انتشار این موضوع که مجاورت با اشعة X موجب بوجود آمدن بیش فعالی در موشها شد ، یک زیست شناس نوری به نام آت (OTT) این فرضیه را ارائه داد که روشنایی لامپ های مهتابی که مقداری اشعة X در خود دارد ، می تواند به گونه ای مشابه عمل کند . وی برای آزمایش این اندیشه دو کلاس درس را با لامپهای مهتابی و دو کلاس دیگر را با نور طیف کامل روشن کرد .
گزارشها حاکی از آن بود که گروه دوم کمتر دچار تحرک بیش از حد شدند . اُولری ، روزن بدم و هیوز کوشیدند با تغییر همین نور کار را در مورد یک گروه 7 نفری کودکان سال اول انجام دهند که گفته می شد مبتلا با اختلالات مربوط به طرز رفتار هستند یا بیش فعالند . با ارزیابی به عمل آمده از شناخت کار و وظیفه و نیز میزان فعالیت کودکان ، هیچ اثری از بیش فعالی در آنان مشاهده نشد . در حال حاضر هیچ دلیل قانع کننده ای برای وجود نقش این عامل در بیش فعاالی در دست نیست .
