شواهدی در دست است که نشان می دهد کودکان طبقه های پایین اجتماعی بسیار در معرض خطر بیش فعالی قرار دارند ، این موضوع احتمالاً می تواند با احتمال خطر آسیب های زیستی در میان طبقه ی کم درآمد ، یا با از هم پاشیدگی و نبود سازمان خوب در خانه ، در ارتباط باشد .
منطقی است خانه ای که متحمل فشار است یا هرج و مرج در آن حاکم است قطع نظر از وضعیت مالی ، محیط مناسبی برای رشد توجه و رفتار انعکاسی نخواهد بود . نظم و ترتیب در ساعتهای صرف غذا ، خواندن کتاب برای کودک ، بازیهای نشسته ، در تماس بودن با ضابطه و نظم با نظارت بزرگترها ، و نظایر اینها بواقع می تواند برای کودک مهم باشد .
نظریه پردازان یادگیری هیچگاه بطور اخص اظهار نداشته اند که سندرم بیش فعالی اکتسابی است اما روشن است که رفتارهای مربوط به این سندرم ، در محیط شکل می گیرد و باقی می ماند .
برای مثال با نشان دادن فیلمی از چند مدل یا مشاهده ی سبک واقعی رفتار معلمان ، می توان بی اختیاری انعکاس پذیری کودکان را تغییر داد . با بکار گیری تکنیک های رفتاری گوناگون توانسته اند به کودکان بیاموزند در جای خود بنشینند ، به کاری که صورت می گیرد توجه کنند، یا سایر کارهای مربوط به کلاس را انجام دهند .
هتکر و ویلن با بررسی های خود نشان داده اند که بیش فعالی ، بر حسب شرایط محیطی تغییر می پذیرد . در یک برررسی آنان چهار پسر را در یک وضعیت قرار دادند که از نظر سختی و آسانی مواد و اینکه آیا کودک باید خود را با راهنمایی های بیرونی همراه کند یا نکند ، با یکدیگر متفاوت بود . زمانیکه وضعیت با کمترین درگیری همراه بود ، پسران بیش فعالی که پیش از آنان با دارو درمان شده بودند با آنهایی که درمان نشده بودند و کودکان عادی یکسان به کار توجه کردند .
