با توجه به مطالعات تیمز میتوان به برخی از یافته های آن اشاره کرد.
معلمان روش های پیشرفته آموزش را کمتر به کار می برند و آموزش به شیوه معلم محوری است.
محتوای تمام دروس در ایران از طریق معلمان و به ضرب تکلیف شب به دانش آموزان منتقل می شود و شیوه هایی نظیر کار عملی ، انجام آزمایش ، مطالعه فردی یا گروهی ، در گیر کردن دانش آموزان با مسایل مورد تدریس در تدریس مفاهیم ریاضی و علوم به کار گرفته نشده است.
معلمان کشورمان نسبت به کشورهای دیگر از کمترین سطح آموزش و تمرین در دوره های تربیت معلم برخوردار شده اند.
دانش آموزان ایرانی پایه های سوم و چهارم ابتدایی و پایه های دوم و سوم راهنمایی بین یک سال از نظر رشد آموزشی و 2تا 3 سال از نظر رشد پرورشی از همسالان خود در کشورهای شرکت کننده در مطالعه فاصله دارند.
دانش آموزان ایرانی بیشترین زمان را برای انجام تکالیف خود صرف می کنند و از این بابت در جهان رتبه اول را دارند.
دانش آموزان ایرانی کمترین وقت را برای سرگرمی های غیررسمی به کار می برند و کمترین فرصت را برای خواب و ترمیم خستگی دارند.
امکانات کمک آموزشی در خانواده های ایرانی نسبت به کشورهای دیگر جهان ضعیف می باشد.
نوشته شده در شنبه 88/9/28ساعت 10:50 عصر توسط محمدمهدی میرزائی
نظرات دیگران()
